Karin den Dekker

op z'n kop

Sporen van het toegediende depot

Gepost door karin op 19.6.13

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Nieuwere post Oudere post Homepage

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

Blogarchief

03/03 - 03/10 (1)
02/24 - 03/03 (3)
11/19 - 11/26 (1)
05/22 - 05/29 (1)
04/17 - 04/24 (2)
09/28 - 10/05 (1)
08/24 - 08/31 (1)
11/03 - 11/10 (1)
09/15 - 09/22 (1)
08/25 - 09/01 (1)
08/18 - 08/25 (2)
08/11 - 08/18 (7)
08/04 - 08/11 (1)
07/28 - 08/04 (1)
06/23 - 06/30 (1)
06/16 - 06/23 (7)
06/09 - 06/16 (1)
06/02 - 06/09 (10)

André

( op aarde II )André op aarde André stelde zich voor hoe het zou zijn in de ruimte. Als hij door zijn woonplaats op aarde liep was het soms uitgestorven. Hij verbeeldde zich dan dat hij zich op een buitenaardse planneet bevond. André word astronaut en leeft zijn droom. Als hij terug is op aarde doen de dingen hem denken aan zijn ruimtevaart, hij gaat in gedachten even terug de ruimte in. (Mijn verbeelding , geïnspireerd op deeltjes uit het boek ‘Droomvlucht’ van Sander Koenen.)

André

(op aarde)

Ethologie// autisme

Niko Tinbergen, Etholoog, heeft ook een boek uitgebracht over autisme vanuit de ethologie benaderd. Ik ga op zoek.

Ik stuitte op een ander boek; De hersens; een eierzeef [1927-1987] Hillenius, Dick [bioloog] Hillenius hersens een eierzeef . Ook interessant; gaat over de functie van de menselijke hersenen vanuit gedragsbiologisch oogpunt.

En straks ga ik een psycholoog bellen, gespecialiseerd in autisme, hopelijk staat hij open voor een ontmoeting met mij en al mijn vragen...

Verwonderingen

Adamo scheurt "vogeltjes" van papier en gooit ze in de lucht.

Hij slaakt een kreet van opwinding bij het zien van vogels in de lucht, hij wil ze pakken.

En maakt een dierlijk geluid.

Verwonderingen II

Verwonderingen

Gerard

Gerard vertelde mij dat hij een opruim coach krijgt. Ik denk aan geluidsfragmenten gecombineerd met beeld waarin ik het effect onderzoek. Vaak verplaatsen dingen zich. Of is er tijdelijk een onnatuurlijke lege plek ontstaan binnen de volle ruimte.

Adamo 2012

Ik heb weer met verwondering naar de verwonderingen van Adamo gekeken. Ik ga vanaf vandaag weer eens per week/ maand met hem en zijn moeder op stap. Het idee is vandaag geboren:) Ik ga de route in kaart brengen aan de hand van bewegend beeld en fotografische beeld combinaties.

Adamo

Even tussendoor: Eiland// Autisme// Oliver Sacks

Een paar citaten uit het boek van Oliver Sacks; 'de man die zijn vrouw voor een hoed hield', Amsterdam, Meulenhof 1998, (pag 250)

'Geen mens is een eiland'geheel op zichzelf,' schreef Donne. 'maar dat is nu juist autisme, een eiland, afgesneden van het vasteland. Bij het 'klassieke' autisme, dat omstreeks het derde levensjaar duidelijk en vaak volledig is, heeft het afsnijden zo vroeg plaats dat er geen herinnering meer bestaat aan het vaste land.'

'Is het zijn als een eiland, het afgesneden zijn, wel echt een dood? Het kan een dood zijn maar hoeft dat niet te zijn. Want hoewel de horizontale banden met anderen, met de samenleving en de cultuur, verloren zijn gegaan, kunnen er toch vitale en intensere verticale banden bestaan, directe banden met de natuur en met de realiteit, buiten de invloed, de bemiddeling, het bereik van anderen.'

'Dit brengt ons bij de laatste vraag; is er 'plaats' in de wereld voor een mens die is als een eiland, die niet in het culturele patroon kan worden ingepast, geen deel uit kan gaan vormen van het vasteland? kan het vasteland zich anpassen, ruimte maken voor het uitzonderlijke? '

Even tussendoor....Super tourette

Citaat- 'Deze vrouw verloor, door iedereen te worden, haar eigen zelf en werd niemand'

Een casus uit het boek 'de man die zijn vrouw voor een hoed hield' van Oliver Sacks- Amsterdam; Meulenhof, blz 142.
Het gaat over een vrouw met super (Gilles de la) Tourette die voorbijgangers perfect imiteert.

Zonsondergang

Normaal gesproken is het zo dat als het donker wordt het melatonine gehalte in het bloed omhoog gaat; het ondergaan van de zon zorgt ervoor dat je slaperig wordt en je voorbereid op de slaapfase.

Bij ADHD is er meestal een verstoorde dag/nacht ritme. Een reden kan zijn dat het blauwe licht van de computer het omhoog gaan van het melatonine gehalte tegen gaat en het gevoel van slaperigheid doet afnemen. Gister een experiment gedaan; het is een soort zonsondergang geworden; en beeldscherm weergegeven als lichtvlak met blauw licht van de laptop en zakt langzaam onder de dekens weg totdat hij slaapt. Daarnaast een klok met blauw licht gefotografeerd met de tijd; 02.14.

lijnen

Gister werd ik wakker met een idee, en probeerde het uit met bestaande 4x5" dia's, gewoon om te zien of het idee in mijn hoofd klopte. Er ontstond een lijnenspel dat ik goed zou kunnen toepassen op een van mijn ADHD beelden. Het uiteindelijke beeld gaat dan bestaan uit losse beelden die samen één vol beeld worden waarin tijden samenkomen. Maar als je ze loskoppelt dan heb je rust; de oplossing is dicht bij. De beelden zijn gekaderd door de zwarte rand van de dia en zo vormt er een lijnenspel. Op mijn werk omschreef een jongen met ADHD dat alle gebeurtenissen alsware met lijnen aan elkaar verbonden zijn. Dat is alvast een beetje bevestiging:)Hij omschreef het ook een beetje als caleidoscoop. En juist toen ik achter de kassa zat keek ik in het scan-ding dat uit een soort sluiter van spiegeltjes bestaat en dacht; hé!

'de ziekte van overmaat'

Sacks schrijft over 'uitval' in de neurologie en het tegenovergestelde 'overmaat', juist een overvloed aan functie.
Hij noemt het 'de ziekte van overmaat', voor deze ziekte wil hij zich verdiepen in de levende (vaak hoogst persoonlijke) ordening van de hersenen en geest, bij verhoogde activiteit.

'Verhoogde activiteit' geeft ons niet alleen de mogelijkheid van een gezonde uitbundigheid, maar ook die van een weinig goeds belovende buitensporigheid, een afwijking, een monstruositeit.
Sacks-'een man die zijn vrouw voor een hoed hield' Amstrdam, Meulenhof 1998

Even tussendoor; waddenzee

Eten enzo

Ik smeer een boterham, mijn oog valt op een bericht in de krant over een straat waar ik ooit geweest ben, dat is grappig, ik vraag me af of Mirjam daar nog woont. Ik neem een hap van mijn boterham en schrijf een zin op de kaart die ik naar mijn zus wil sturen, het is een late kerstkaart 'lieve Meta' ineens schiet mij te binnen dat ik haar postcode niet weet, ik pak mijn telefoon om het te zoeken. 'hé, ik ben gebeld, wie zou dat zijn geweest, het is een vriend hij vraagt mij om mij te helpen met een reparatie aan zijn fiets vanmiddag, dat ga ik doen. Ik hang de telefoon op en zie dat er nieuwe berichten zijn gelaatst op Facebook. Iemand heeft een link geplaatst van een band die ik meteen ga beluisteren. Ondertussen komt er een reclame langs van groupon; dat herinnert mij eraan dat ik nog een restaurant moet reserveren voor zaterdag, ik zoek het nummer van het restaurant in een stapel met papier dat ook op tafel ligt, ik kom een rekening tegen die gister al betaald had moeten worden; dat ga ik meteen doen. Ik log in op mijn ING en zie dat ik mijn loon nog niet heb, terwijl dat gister al gestort had moeten zijn. Ik ga eerst even mijn werk bellen, pak de telefoon en lees eerst mijn nieuwe e-mail berichten. Ik neem nog een hap van mijn broodje en neem een slok koffie 'bah' die is koud geworden. Ik ga even nieuwe zetten. Ik pak de koffiekan om met water te vullen, maar de gootsteen staat vol met afwas. Ik besluit eerst de afwas even te doen. Ik zie dat het afwasmiddel op is en besluit meteen even nieuwe te halen. Toen ik thuis kwam zag ik dat het al 16.10 was. Al tien minuten te laat voor mijn afspraak om de fiets te repareren.

hyperfocus

Een vorm van overconcentratie; bijvoorbeeld bij een activiteit die de persoon erg interessant vindt, zoals internet of chatten. Hij laat zich hier juist niet afleiden door omgeving. Soms kan iemand uren achtereen zonder pauze geconcentreerd doorgaan zonder zich te storen aan omgeving omdat deze op dat moment voor hem niet bestaat.

Een beeld komt in me op; tijd die voorbijgaat; onscherp; kleuren, vormen onherkenbaar; focus op een beeldscherm, of een boek.

3 minuten

Ik las in hetzelfde boek in een voorbeeld dat de concentratie bij het lezen van een boek bij iemand op drie minuten lag.

Het is een interessant gegeven dat de concentratie frequentie zo kort is; als ik ga rekenen zou dat betekenen dat een dag zou kunnen bestaan uit 400 verschillende concentraties; een heel druk beeld verschijnt in mijn hoofd. Weliswaar in uitvergrootte vorm, maar misschien effectief als beeld...

concentratieproblemen

'Het probleem is niet dat een ADHD-er zich niet kan concentreren, maar dat hij het concetratievermogen niet gericht in kan zetten op het moment dat het nodig is' (Verbaten 2001)

Droomopdracht:

Ik heb er zo'n zin in. Mijn fotografie mag ik toepassen in een opdracht ter positionering van een organisatie welke psychische stoornissen behandelt. Te beginnen met een pilot; on ADHD.
Ik ga er met heel mijn hart mee aan de slag, en zal af en toe wat ideeën en schetsen op mijn blog plaatsen.

Waar woon je vroeg hij aan mij

Ik deed als kind een keer mee aan een bingo op Terschelling, ik had gewonnen. Ik was blij. Ik moest naar voren komen en moest antwoord geven op de vraag ; waar woon je. Ik wist niet wat het antwoord moest zijn. Ik begon met Nederland? Toen dat nog niet genoeg was, zei ik Schout (de straat waar we toen woonden)? Europa, de wereld?? Maar steeds was het niet goed. Dit doet me een beetje denken aan de tekst van James Joyce. Misschien toch niet zo gek, dat antwoord. Misschien had de man een duidelijker vraag moeten stellen...

Waar ben je?

Elementa
Clongowes Wood College
Sallins
Country Kildare
Ierland
Europa
De wereld
Het Heelal

*James Joyce; 'Een portret van de kunstenaar als jongeman'

huis

Pinheadsculpture

Ik zocht naar micro-uitingen en stuitte op een aflevering van TED waarin Willard Wigan vertelde over zijn micro sculpturen. Toen hij vroeger niet opgemerkt werd in de klas is hij zich gaan verdiepen in dingen die zo klein zijn dat ze als 'niet bestaand' worden beschouwd. Zijn sculptuurtjes zijn bijna onmogelijk om waar te nemen met het oog. Zo klein als een speldenknop.

Expositie geslaagd!

Scriptie aan de muur

op de expositie

Scriptie

Terra incognita

crisisdienst, dramatherapeut, sociotherapeut

Therapeut psychomotorisch en muziek

Arts, psychiater, Spv-er

Geven en nemen

De volgende portretten en associatieve beelden gaan over de ontmoetingen waarmee een individu wordt geconfronteerd tijdens een gedwongen opname op de CDD.

Verzwolgen IV

Zomaar interessant : 'Xxodd'

"Odd betekent 'afwijkend' en xodd is 'de factor van afwijking' die in wiskundige berekeningen wordt gebruikt.

TEST TEST TEST

IDEE TEST/ DEUR

Ik heb al mijn boeken in de deuropening gestapeld, maar ik kom tot ongeveer 1/4 van de hoogte. Ik heb even voor het idee de laag grofweg gekopieerd om te zien of het beeld werkt.

Stoel II

Proef 2/ Vrij project

Een vervolg op de verzamel dwang, in de volgende versie van de stoel is er een evenwicht stoornis en heb ik de boeken anoniem weergegeven. Zo is er meer plaats voor andere beelden in de reeks en vertel ik niet alles in 1 beeld.
Ik heb ondertussen ook weer een update van Psyq; ze zijn nog steeds enthousiast, maar heeft nog niemand met dwangstoornis op het spoor. Ik heb wel een afspraak geplant staan met een psycholoog die angststoornissen behandelt. Zo hoop ik meer te weten te komen over de stoornis om me beter te kunnen inleven.

landschappen Vught

Hendrik

Maria

Evert

"Verslaafd" slaaf van de genoemde hartstocht

"slaaf" I 'Lijfeigene, die geen persoonlijke rechten heeft'
II 'Iemand wiens vrijheden flink beknot zijn'
III 'Die aan een vreemde overheerser is onderworpen'
IV 'Die in harde dienstbaarheid verkeert'
V 'Iemand die zich van zekere neigingen en
gewoontes niet kan losmaken'

"Slaafs" 'Zich niet kunnen losmaken van een voorbeeld
zonder enige oorspronkelijkheid'

"Hartstocht" 'Heftige onstuimige drang van de zinnen'

Egosyntoon


Situaties of voorstellingen die in harmonie zijn met de subjectief ervaren inhoud van het eigen bestaan en in die zin aanvaardbaar voor het 'ego'.

Kritiek punt

Een beeld ontstaan uit eigen spulletjes, geïnspireerd door de mevrouw van de spulletjes. Dwangmatig wordt alles verzamelt in huis. Niet zoals een verzamelaar dat doet, maar "gewoon" door vast te houden aan alles, angst om weg te gooien, iets kwijt te raken. Maar ondertussen raakt de hoofdpersoon kwijt tussen al haar spulletjes. De spullen zie ik als DNA van deze persoon.
Ik maak eigenlijk altijd mijn portretten van een ander via mijzelf. Kritiek op deze foto van docenten is; deze spullen zijn van de maker (van mij, en dat klopt!). Mijn vraag; is dat erg? Kan ik niet met mijn spullen een portret maken over een ander? Een interpretatie, zoals alle foto's dat zijn.
Ik ben het wel eens met de kritiek dat ik het hele verhaal in 1 beeld wil stoppen en dat mijn sterke punt ligt in seriematig werken. Verder nog; als ik een beeld ga ensceneren moet ik nadenken over ELK detail. Het word zo wel weer erg gedwongen..

Wordt vervolgd...

Verzwolgen

Vrij project

Terug van weggeweest.. ik ga weer bijhouden op mijn blog waar ik mee bezig ben.
Ik ben begonnen met de term 'isolatie', daarbinnen wil ik de eenling fotograferen aan de hand van zijn/ haar leefomgeving. Een omgeving die los lijkt te staan van de realiteit omdat het zich afspeelt binnen een geïsoleerde ruimte, niet in het zicht van de buitenwereld. Het volgende beeld kwam er uit voort

Uitleg volgt..

eerste indruk

crisis

Het eindexamen bestaat uit twee onderdelen; een vrij project, en een gegeven opdracht. 'Crisis' is het thema van de opdracht.
Ik richt me op psychische crisis. Ik heb e-mails geschreven aan alle instellingen voor geestelijke gezondheidszorg in Brabant.

Ik heb woensdag voor het eerst visueel kennis gemaakt met de mensen en ruimtes achter de gesloten deuren van een instelling voor verslavingszorg. Het thema voor mijn benadering is afhankelijkheid versus (verlangen naar) vrijheid/ onafhankelijkheid. Ik wil me richten op het zorgtraject waarmee de cliënt in aanraking komt bij crisis (m.b.t verslaving). Ik wil de elementen rondom de cliënt fotograferen welke verwijzen naar de identiteit van de persoon en de mate van afhankelijkheid en/of vrijheid.
Ik heb kennis gemaakt met de afdeling; klinische 24 uurs-zorg jong volwassenen en CDD ;

'Crisis, Detox en Diagnostiek.

De meeste cliënten stromen binnen via de CDD, waar, afhankelijk van ernst en doel, eerst een crisisinterventie plaatsvindt of een detoxificatie, gevolgd door een diagnostiek fase van enkele weken. Daarna krijgen cliënten een klinische behandeling, dagbehandeling of ambulante behandeling.'

Ik heb ondervonden dat het traject heel ingewikkeld is.. Er zijn veel mogelijke trajecten bij crisis. Het kan bijvoorbeeld voorkomen dat je eerst terecht komt bij verslavingsreclassering.

"Verslavingsreclassering begeleidt u als u verslaafd of risicogebruiker bent en u bent opgepakt. We proberen te voorkomen dat u opnieuw het criminele pad op gaat. Als u een veelpleger bent, proberen we met u dat patroon te doorbreken, zodat u niet steeds opnieuw terugvalt in crimineel gedrag. "

"Vaak is de begeleiding van Verslavingsreclassering verplicht. De Rechterlijke Macht (rechtbank en Openbaar Ministerie) en de Dienst Justitiële Inrichtingen kunnen eisen dat u begeleiding van Verslavingsreclassering krijgt. Er zijn verschillende soorten begeleiding. "

*websitehttp www.novadic kentron.nl/default.aspx? DocumentID=6771977f-7f3c-4b66-b754-0d5643183bb6

Dan is er ook nog bemoeizorg voor zorgmijders.

Ik ga de mogelijkheden aftasten..

Wat in ieder geval erg leuk is; ik krijg veel positieve reacties van verschillende zorginstellingen. Mooi, want ik wil (later...) graag (deels) richten op de geestelijke gezondheidszorg.

Wordt vervolgd ...

Portret

Sporen, ingrepen, vervangend objecten in het landschap. Hierin wil ik de afwezigheid van de geportretteerde voelbaar maken.

De eenling

De ervaring van isolement. Een leefomgeving die los lijkt te staan van de realiteit. Een beeldonderzoek.

Leegte

Dennett en Sacks (1993) ' een schitterend ongeluk' ,

Afwezig

In mijn foto's is de hoofdpersoon altijd afwezig. Er bestaat alleen een omgeving die iets over hem zegt. Ik zat laatst in een café met een vriend. Hij raakte in een gesprek dat naar mijn beleving wel twee uur duurde. Het ging over van alles, politiek geloof ik. Ik weet het niet zeker want mijn gedachtes dwaalden af naar andere dimensies. Ondertussen waren de tafelgenoten voor mij verdwenen en bleef er van mij een koffiekopje over. De gesprekspartner van mijn vriend probeerde mijn aandacht te trekken. Ik knikte.

Mark Manders

Room, Constructed to Provide Persistent Absence
Toronto, 29 januari 2002

Marije Langelaar: In de kamer die je hebt gereconstrueerd in Toronto valt mij vooral de bijna beangstigende klinische afwezigheid van een bewoner op.
Mark Manders: Ja, ik wilde een kamer maken waar je doorheen kunt lopen zonder dat je er echt in aanwezig kunt zijn. Alsof de kamer alleen maar van een afstand te bekijken is, als in een etalage. Alles in deze kamer wijst op de aanwezigheid van een bewoner, maar tegelijkertijd voelt het of er in deze kamer alleen maar afwezigheid kan bestaan.
Deze kamer bestaat uit woorden die zijn omgebouwd tot afstandelijke voorwerpen waarin de bewoner zich heeft teruggetrokken. Alle werken in deze kamer zijn gemaakt om een beeld van deze bewoner op te roepen en alle werken zijn ingetogen, maar in hun ingeslotenheid bevindt zich telkens een soort hysterisch gedachtepatroon. De ijzeren stoel bijvoorbeeld is tot stand gekomen door een combinatie van ontwerpprocessen uit de afgelopen eeuw die zo ver zijn doorgevoerd en opgestapeld totdat er een stoel ontstond die alleen maar uit formele gedachten bestaat die nauwelijks een fysieke aansluiting hebben. De bewoner zit gelijktijdig in elk onderdeel van deze kamer opgesloten, en komt telkens vrij als de voorwerpen door een bezoeker gelezen worden.
Deze kamer bestaat natuurlijk uiteindelijk uit gestolde gedachten van mijzelf, precies zoals de menselijke wereld. De straten van Toronto bestaan ook uit gezamenlijk gestolde gedachten. Kijk hoe daar die straatpaal bij dat bord staat. Deze kamer is op precies dezelfde wijze tot stand gekomen als deze straat. Met dat verschil dat wij alleen van buitenaf in deze kamer kunnen kijken, omdat het een kunstwerk is. Dus die kamer en die straat komen overeen in het principe dat ze beide bedachte en geëvolueerde constructies zijn. Met dat verschil dat de straat bij de meeste mensen geen angst of bevreemding oproept omdat wij totaal vertrouwd zijn geraakt met het eigenlijk absurde en complexe beeld van de straat. Ook een verschil is dat de straat in heel de wereld volgens nagenoeg dezelfde wetten tot stand is gekomen. De straat is een geëvolueerde samenvoeging van onnoemelijk veel gedachten en gematerialiseerde beslissingen van een ontelbaar aantal mensen en generaties. De kamers uit mijn zelfportret zijn gebaseerd op de wereld om mij heen, maar zitten zo in elkaar dat zij een beeld oproepen van de binnenwereld van een persoon.

Bron: www.markmanders.org

Mark Manders

isolatie

Het bewustzijn van het gebrek ontstaat uit de eigen bevraging die zonder de ander of een ander niet plaats kan vinden. Alleen, sluit het wezen zich, slaapt in en wordt stil (Blanchot 1985: 14).

De Ander centraal

Emmannuel Levinas schrijft het woord: de ander regelmatig bewust met een hoofdletter: de Ander, om het onophefbaar anderszijn van de ander te benadrukken. De Ander kan en mag door mij niet gebruikt worden voor eigen doeleinden en mag nooit aangewend worden voor eigen gewin. Volgens Lévinas is de Ander een weerloos schepsel dat een appèl doet op mijn verantwoordelijkheid. Lévinas bekritiseert het inkapselen van de Ander. Hij spreekt in dit verband over egologie. Egologie is een vorm van denken die het ego, het autonome 'ik' als centrale instantie beschouwt.

Het 'ik' is het centrum, de medemens is belemmering voor de persoonlijke ontplooiing. Daardoor verdwijnt de individuele subjectiviteit

Bron:website; Ontmoetingen in woord en geschrift

Bron: Niet normaal/ Difference on display

Een verzameling uitspraken over een tentoonstelling die ik helaas niet heb gezien, maar die wel inspireren.

Louis Hock: Als kind had hij een buurjongen waar hij enorm tegen op keek. Deze jongen had toevallig maar een been. Resultaat was dat Hock als kind ook probeerde maar ‘een been’ te hebben.

Hock: ook op het niveau van het instituut is Niet Normaal interessant. Het is geen instituut, maar lijkt zich er wel naar te gedragen. De manifestatie kopieert de bestaande machtstructuren maar doet tegelijkertijd iets anders. Ondermijnt deze tegelijkertijd.

Ine Gevers: Niet Normaal is een specifiek Nederlands begrip, niet te vertalen. Belangrijk is de ambiguïteit van Niet Normaal. Verschillen worden niet gelabeld, het gaat niet om wij of zij.

Grigely: ik betwijfel of etiketten (tokenism) echt werken. Het is mooier om verschillen de ruimte te geven zonder dat mensen worden verplicht een label te accepteren om te mogen spreken. Emanuel Levinas heeft in dit opzicht mooie dingen gezegd over anders zijn en verschil. Wanneer we ‘across difference’ kunnen denken kunnen er verbindingen ontstaan die we niet voor mogelijk hadden gehouden. Op die manier kan de huidige normatieve politiek worden bevraagd. Voor mij is Niet Normaal belangrijk omdat de tentoonstelling benadrukt dat het niet om de enkeling gaat, jou of mij, maar om de ruimte die we samen delen.

Bauer: empowerment en het plezier in verschillend zijn krijgt in Niet Normaal veel ruimte, niet alleen het verdriet of de misère.

Er is duidelijk sprake van een specifieke taal die de tentoonstelling als geheel spreekt (exhibition language). Het is evident dat de tentoonstelling gaat over structuren van verschil en controle, het geeft je gereedschap (tools) om hierover na te denken.

Het gewicht van deze tentoonstelling laat zich kennen in de productieve zin van het woord. De tentoonstelling is een processor van een nieuwe manier van kijken/begrijpen.

Fragmenten 2

'Mevrouw Cillem is ondeugend'; een vrouw die de tachtig is gepasseerd laat zich niet weerhouden door normen of waarden. Ze komt in de winkel omdat ze zin heeft om glazen potjes kapot te gooien, vermoedelijk een dwangneurose of dwang handeling.

Mevrouw Cillem is ondeugend

Fragmenten in een vacuüm

Ik laat de beleving zien van een autistische jongen in de supermarkt. Waar wij ons door laten leiden staat hem niet in de weg. Een ding is zeker; hij kijkt niet naar de prijs.

Adamo

Introductieweek

Bijstandsmoeder

Leven met weinig geld kan depressief maken; vooral een volwassene zal zich laten beïnvloeden door de aantrekkelijke rijke wereld om haar heen. Kinderen daarentegen hebben het vermogen met hun fantasie -uit niets -van alles te laten ontstaan.
Ik heb het thema benaderd vanuit de positie van een kind.

Bijstandsmoeder

kolonies

Micobiologisch arts

Een leuke, enthousiaste ontmoeting met de microbioloog van het Westeinde ziekenhuis. Ik heb verschillende bakjes met voedingsbodem gekregen om te besmetten. Hij wil natuurlijk ook het resultaat zien :) Het word zo mooi en vies tegelijk dat ik niet weet of ik het hem durf te laten zien. Hij zal precies weten waarvan de bacteriën afkomstig zijn...

Klinisch

hagelslag

De Fransman

In een eerdere "brainstorm" dacht ik aan de Fransman; mijn wat vreemde huisgenoot in Japan. Ik begreep hem pas jaren later (toen ik met Freud bezig was..). Een man leidt aan smetvrees; zijn leven wordt beheerst door angst voor bacteriën. Aangezien ik met de microwereld bezig was,,,
Hij komt de deur niet meer uit en leeft in een huis waar hij alles obsessief schoonmaakt en alles afdekt. Overal ziet hij die krioelende beestjes. Voorwerpen pakt hij vast met knijpers en latex handschoentjes. Alles word verpakt.
Ik ga me in zijn situatie inleven en verbeelden wat hij mogelijk ziet.

Tiko de muis

Een dag uit het leven van..

Als ik uit elke" laag" van de natuur een personage voor 1 dag volg, bijvoorbeeld door de microscoop bestudeer ik het gedrag van een amoebe (op internet zag ik een kort fragment van een waterdiertje (?) ik begon het diertje echt lief te vinden :) Dan geef ik ze een naam; zoals Mo, de Amoebe. Dan doe ik dat ook bij een groter beestje, tot aan de mens; daar komt Adamo weer in beeld Adamo, het mensje; ik kan geen mens dichter bij de dierenwereld en de natuur bedenken).

brainSTORM

Microwereld

Het was vandaag mooi weer en ik heb lekker buiten gespeeld. Ik ben op ontdekkingstocht geweest en verbaas me over het feit dat het menselijk oog zo weinig waarneemt. Daarnaast een technische ontdekking: ik kan meer pixels creëren...

Chris/ BDD

Nina R

Emmy

Body dismorphic disorder

Dit is Chris, hij noemt zichzelf de elephant man. Hij komt niet meer buiten en kijkt steeds meer in de spiegel. Hij is geobsedeerd door zijn afschuwelijke spiegelbeeld. Hij ziet acne op zijn neus. In plaats van in de maatschappij leeft hij in de spiegel. Daar kan ik verder op in gaan door bijvoorbeeld zijn woning in spiegelbeeld, of via de spiegel te fotograferen.

Emmy

brainstormen

Ik wil liefst uitgaan van bestaande observaties; misschien een academisch ziekenhuis benaderen..?

Dwangneurose

Poetsen, tellen, handen wassen, meten, dezelfde handelingen eindeloos herhalen. (http://www.goedgevoel.be)

Nu ik er aan terug denk; toen ik in Japan woonde had ik een Franse huisgenoot die de hele dag zijn hande waste. Als ik had geweten waar dit uit voortkwam had ik hem beter begrepen...

Kinderen voor kinderen

De vrouw van de potjes is er weer

Ze is heel bijzonder. Ik vraag altijd aan haar hoe het 'vandaag' met haar gaat. Dan antwoord ze met een heel lief stemmetje ' niet zo goed, ik heb zin om iets te breken'. Ik loop dan altijd met haar mee en probeer haar van al dat aantrekkelijke glas af te leiden:) Ik mag een keertje koffie bij haar komen drinken.

Anonimiteit en trauma

Ik ga anonieme portretten maken van mensen met een trauma. Ik wil meer te weten komen dan de buitenkant van een persoon; ik wil in iemands hoofd kruipen om te zien wat er in om gaat. Ik wil de buitenkant weglaten en de beleving (en/of uiting) associatief weergeven. Zonder dat ik het weet kom ik mensen tegen met een trauma, maar het is voor mij onzichtbaar. Dat sluit mij buiten. Deze vertrouwelijke informatie word alleen met vertrouwenspersonen gedeeld! Vandaar de associatie met de casus van Freud en het dilemma.

Freud

'De pscholoog 1992'

Een stukje uit 'de psycholoog 1992'

Nieuwe opdracht

Zo, ik wilde de vorige periode toch even afsluiten met beeld. Dat is dat! Ik heb zin in de nieuwe opdracht. We mogen eindelijk een vrij project gaan doen. Ik kies voor de opdracht (wel in de wetenschap dat ik de volgende keer nog een kans heb om te kiezen voor vrij werk)... Het lezen van de opdracht gaf me meteen al inspiratie. Portretten van mensen met een trauma; de fictieve opdractgever heeft speciaal mij gevraagd aan de hand van werk dat hij van mij kent; een uitdaging en geeft meteen al een gevoel van zekerheid. Mijn onderzoeksvraag hierbij is; kan ik een portret maken zonder een persoon af te beelden? Ik ga het onderzoeken in eigen experiment en in de geschiedenis van de fotografie en beeldende kunst. Zin in!

2 van 5 (beter laat dan nooit)

Kleiner wordende wereld

Na een goed gesprek met Koos en Ysbrand was me weer duidelijk waar het me nu echt om gaat.
De aanleiding om te kiezen voor nostalgie en vergankelijkheid was de ontmoeting met tachtigplussers in de thuiszorg in Den Haag. Het waren allemaal mensen die mij vertelde dat ze geen contacten meer hadden met andere mensen. Hun leven speelde zich letterlijk af binnen die vier muren. De foto's en herinneringen speelden een grote rol in hun dagelijks leven. Een kleine wereld dus, maar ook een binnenwereld van gedachten. Dit is waar het mij om gaat. De mensen die ik nu heb ontmoet voldoen niet aan dit beeld, ze staan nog veel voller in het leven, ze ontmoetten ook veel mensen in de flat. Er is veel activiteit. Op zich een hele geruststelling, want ik had ook graag gewild dat die mensen die ik in Den Haag ontmoette zo zouden leven. Maar, ik zou dat thema niet gekozen hebben op dit moment. Dat vraagt om een hele andere benadering.
Er zitten wel meer kanten aan het thema waar ik mee verder kan. Dat de wereld kleiner word op die leeftijd is een feit. Men word minder mobiel en de mens word steeds meer individualistisch. Men krijgt ook meer verleden dan toekomst. Ik kan me gewoon blijven richten op de herinneringen en op de leefruimte.

Vergangkelijkheid

Nostalgie werd voor het eerst in 1678 beschreven. Er was toen in een Bazels geschrift sprake van een onbestemde zucht naar het vaderland, die aan melancholie verwant zou zijn.

Het gevoel lijkt veel op dat van heimwee.

Nostalgie wordt nu geassocieerd met herinneringen uit vervlogen tijden, de "goede oude tijd".

Er is ook een algemene tendens op het verleden terug te blikken alsof "het vroeger beter was". Deze nostalgie is meestal enkel gericht op een geromantiseerd beeld van het verleden en focust doorgaans slechts op enkele details of bepaalde dingen die tegenwoordig anders zijn in vergelijking met toen. De persoon grijpt hiermee terug naar een tijd die voor hem overzichtelijker en beter te begrijpen was. (wikipedia)

Nostalgie

Nostalgie (uit het Grieks: noostol = thuiskomst en algia = droefheid, pijn, lijden) is het gevoel iets belangrijks of dierbaars te zijn kwijtgeraakt. (wikipedia)

hemels licht

De laatste test komt erg in de buurt van de sfeer die ik wil bereiken. Een omgeving waarin het interieur een 17e eeuwse gezelligheid uitstraalt. Dit is het gevoel dat ik koester bij deze generatie. Het portret waarin een persoon met de ogen dicht wegdroomt, denkend aan het verleden; schilderachtig en dromerig door de bewegings onscherpte. De bewegings-onscherpte laat ook de tijdelijkheid van het bestaan zien.

test 2

...

De generatie mensen maakt zich op voor kerstmis, jawel, het is de drukste tijd van het jaar voor hen, realiseer ik me. Alweer een afmelding.... Tijd om te kijken of ik er een draai aan kan geven, zonder mensen? zonder interieur? Ik heb nog een afspraak staan voor morgen met een dame, en voor maandag met een bejaard echtpaar. In de eerste week van januari heb ik ook al een afspraak staan, en dan heb ik nog twee mensen niet kunnen bereiken.. er is nog hoop:)

zondags

Ik heb afspraken gemaakt met 5 nieuwe 80 plussers. Ik heb ze gevraagd hun zondagse kleding te dragen voor het portret. Ik wil het portret maken op een neutrale lokatie in het huis; liefst een muur met een huiselijke detaills zoals fotootjes of een stopcontact.
Het portret neem ik met een lange sluitertijd. Door meerdere malen te flitsen is er geen gewone bewegingsonscherpte, maar straalt het iets zachts uit. Iets om te koesteren. Iets uit een herinnering.

Tijd

De interieurs van 80-plussers geven een mooi tijdsbeeld van de oudste generatie mensen op dit moment. De ruimte is een persoonlijke afspiegeling, maar geeft ook een tijdsbeeld van de generatie. Ik wil de interieurs een museumwaarde toekennen. De mensen ook. Ik hecht een bijzondere waarde aan deze generatie mensen. Het is mijn eigen nostalgische, melancholische benadering van dit thema. Ik wil niet dat deze tijd verdwijnt!

tijd

gevonden!

Twee dames zijn bereid! En ze wonen in prachtige appartementen waarvan ik al wat voorbeeld-interieurs heb gevonden op Funda. Word vervolgd!

SOB

Lekker een dagje telefoneren.. Ik heb in ieder geval contacten weten te leggen met steunpunten in Breda. Dinsdag ga ik eens een kijkje nemen op twee locaties, en contacten leggen met 80 plussers. En dan is de volgende stap eindelijk; fotograferen!

materiële overblijfselen

Archeologie houdt zich bezig met de studie van materiële overblijfselen van menselijke activiteiten in het verleden. (erfgoed Nederland)

leefwereld

Ik bedenk me opeens dat mijn idee ontstaan is vanuit mijn inlevingsvermogen. Ik wilde me inleven in de leefwereld van een persoon van de oudste generatie inwoners van Breda. Ik wilde me ook inleven in het "leven" van een gebouw en een ding van de oudste generatie. Om het mezelf makkelijker te maken begin ik gewoon bij een persoon. Het thema is tijd en de benadering is nostalgie en melancholie. Op zoek naar een persoon!

de volgende stap

Even voor mezelf op een rijtje zetten waar het mij echt om gaat. De vergankelijkheid. De waardering voor het oude en het besef dat het er niet voor altijd is. De geest van het oude; de onzichtbare inhoud. Verdwijnt het? Verliest het zijn waarde, of krijgt een andere waarde omdat het niet meer bij elkaar gehouden word door een persoon of een tijd?

Nostalgie?

Stads archief Breda

Thema: vergankelijkheid/ nostalgie

Het onderwerp waar ik me op ga richten zijn mensen, dingen en gebouwen in Breda die vaak niet meer voldoen aan de eisen van de tijd, ze zijn waardevol omdat ze dragers zijn van geschiedenis.

De levens-verwachting van een mens in Nederland is gemiddeld 80 jaar. Er zijn in Breda veel gebouwen die er al generaties lang staan, zoals het kasteel van Breda die in 1350 gebouwd is (moet je nagaan die staat er al 659 jaar). Tijden lopen door elkaar heen. Alles wat beweegt is vergankelijk. De mens; de natuur. Wat achterblijft zijn bijvoorbeeld gebouwen met een geschiedenis of het interieur. Een stoel staat ook stil, die heeft net als het gebouw veel meegemaakt in zijn leven.

Beoordeling achter de rug :)

Vaarwel Katendrecht! Dit zijn enkele spreads uit de katern Katendrecht. Ik ga binnenkort een aangepaste versie maken, die kan ik dan meteen aan mijn vader kado geven. Ik was het helemaal eens met de geleverde kritiek; ik ga het found footage gedeeltelijk aanpassen; met minder is het verhaal ook verteld, en sterker! De foto waarop ik het "dek" schrob viel weg tussen de opsomming, die mag groter. Ook heb ik de neiging om me in de laatse fase te laten verleiden door esthetiek boven inhoud, terwijl ik heb gefotografeerd en vezameld op inhoud. Toch heeft het me voor de fotografie een 8 opgeleverd, en voor de grafische vorm van het boekje een 7, en de found footage is ook gewaardeerd met een 7.

beoordeeld boekje

Drift

'Het onbeheerd ronddrijven van voorwerpen op zee'

ideeen

Wat zouden de situaties kunnen zijn?
-Hij heeft een ander (gescheurd hart/ foto)
-Hij kon de weg niet terug vinden (Scheepskaart/ kompas)
-Hij is door zeerovers ontvoerd (pipi langkous)
-Hij is vergaan (woeste golven)
-Hij komt terug, ik zie hem al aankomen (schim van een man met pet/ boot in de verte/ verrekijker)

in gedachten VERZONKEN

proberen

Nu volgen wat probeersels met bestaand beeld.
Ik wil de wachttijd laten zien door te staren in het oneindig. Mijn dromen zullen voortkomen uit dingen die mij doen herinneren aan mijn vader, zoals het zien van een schim (dat zou hem kunnen zijn) of het vinden van aangespoelde "tekenen"; zoals houtbrokken (brokstukken van zijn schip?). Of gewoon op straat een peuk van het merk dat hij rookte.

inspiratie

Tijd zien als tussentijd. Om ruimte te ervaren als tussenruimte. Wat blijkt? De haven van Scheveningen is een spannende wereld van pauzelandschappen.
-Stroom 'In de Tussentijd'-

Synoniemen van tussentijd

Synoniem van tussentijd: interbellum
Synoniem van tussentijd: interim .
Synoniem van tussentijd: interval
Synoniem van tussentijd: tussenpoos
-Mijn woordenboek-

Tussentijd

Altijd is er de belofte dat hij eens terug zal keren, als de tijd daar is

De tussentijd, tijd zonder tijden, waar eeuwen seconden zijn en minuten duizend jaar duren.
-Volkskrant, VK blog door Linda Morgan-

Horizon

Vaarwel

Een gezin aan de wal en de communicatie met een man op zee. Ik wil spelen met de tijd. De man is vertrokken in een tijd dat Katendrecht nog een bruisende haven was; er was veel bezigheid op de kade en zeemansgezinnen woonden op de Kaap. Toen de man echter terugkeerde van zijn lange reis, bleek Katendrecht veranderd. Zijn gezin was nergens meer te bekennen, er waren geen aanknopingspunten meer uit het verleden.

Of

Vaarwel
Een zeeman aan de wal ; de laatste zeeman van Katendrecht? Hij woont in een huis ingericht als kajuit vol met herinneringen. Hij woont alsware in een schip dat voor eeuwig aan anker is.

vaarwel

de terugkomst

Katendrecht

Bericht uit de kombuis

Ik heb op Kombuispraat (http://www.kombuispraat.com/viewtopic.php?f=13&t=3150) een bericht geplaatst ter opsporing van de heer Karsen, en binnen 1 minuut had ik beet; een antwoord op mijn vraag, en een foto! Morgen eerst maar even zien of ik op het goede spoor zit wat betreft de opdracht.. wordt vervolgd!

gevonden : )

pretpark?

Toen ik aan iemand vroeg of hij geboren was op Katendrecht antwoordde hij 'ja', en ik hoorde mezelf zeggen ó een echte Katendrechter...
Het lijkt wel een pretpark.. En de Katendrechters een uitstervend ras. En ik een bezoeker..

Wachten op/ verlangen naar ..

de zeeman is een cliché 's wat betreft nostalgie als het over Katendrecht gaat. Dat zag ik met eigen ogen op de nacht van de Kaap. Allemaal nep-zeemannen, zeemansliederen uit oude doos, en gezelschapsdames (uit oude doos :).
Toch voel ik nu niks op Katendrecht, behalve wat mij verteld is dat het verleden was. Misschien is dat ook een leuke insteek; als ik naar mijn jeugdfoto's kijk weet ik soms ook niet of ik het me herinner of dat ik het weet omdat iemand mij dat heeft verteld.

De laatste zeeman

Heimwee naar de horizon (leuk boek over romantiek en tragiek van het zeemansbestaan)

'de 75 jarige Karsen heeft de ouderwetse zeemansromantiek nog in haar volle glorie meegemaakt. Karsen heeft zijn appartement ingericht als scheepshut'.

'Achter de horizon ligt iets heel interessants, maar daar eenmaal aangekomen was het weer normaal'

'Een klein wereldje dat zich verplaatst over de hele aardkloot'

'De verhouding met thuis is een gevoelige kwestie voor de zeeman. Zeevarenden zijn altijd lang van huis. In de periode dat ze op zee zijn draait het gezin gewoon door. Als pa thuis komt, hartstikke leuk, maar hij is ook inbreker.

zeemannen en/ of kwajongens

Katendrecht

Mijn eerste associaties; Ketelbinkie ; de straatjongen van Rotterdam. 'Straatjongens van toen en straatjongens van nu' kan een insteek zijn.
Pietje Bell is ook een Rotterdamse straatjongen.

Ciske de rat en Pipi Langkous, allebei personages met een vader als zeeman. En ik; mijn vader was ook zeeman.
De afwezigheid van een vader; het afscheid, wachten, de vrijheid, verlangen..

Terug van vakantie en..

Het is even wennen, maar ik ben na zo'n 2000 kilometertjes trappen (Roermond tot Venetie) weer terug op aarde.. of in het heelal.. Er wachtte mij een verrassing toen ik thuis kwam; ik had mijn 'Heelal' ingestuurd voor de fotoprijs van het Nederlands Fotomuseum; nu heb ik een nominatie te pakken; joehoe! Meteen aan het werk om ze klaar te maken voor expositie in het Fotomuseum in Rotterdam..

wandpresentatie

in het kort

'Heel'al' gaat over de grenzeloze beleving van een "kleine" ruimte. Ik ben geïnspireerd door de levens van Gallileo en Kasper.

'heel'al'; de (oneindige) ruimte.

te kort?

presentatie?

Ik was stukjes piepschuim aan het snijden toen ik op het idee kwam om misschien punaises te gebruiken; de foto's vastpinnen met kleine planeetjes?? Of ga ik dan te ver?

presentatie?

microkosmos

planeet koffiekopje

zon en planeten

sterrenhemels

?

Verwarring, ik vind het niet werken; alles bij elkaar is het een rommeltje, een verzameling van allemaal herhalingen. Het zijn losse flodders en ondertussen vertel ik niet het hele verhaal. Ik heb een structuur nodig; het verhaal gaat over een Gallileo die zijn tijd verblijft binnen muren met zijn uitstapje naar het helal. Een rijke wereld; een uitgestrekte wereld tegenover de muren en grenzen van een huis. Waar ben ik nu? Ik heb foto's gemaakt van spullen die binnen een huis te vinden kunnen zijn; zo gefotografeerd dat het lijkt alsof ze rechtsreeks uit de ruimte komen. Dit had ik in het begin bedacht te gebruiken om deze twee werelden aan elkaar te koppelen zodat dit de allesomvattende leefruimte uitbeeld.
Wat heb ik nog nodig? Een plaats, een telescoop en een persoon.

Ik noem het Kaspers wereld

Ik mag lekker spelen was de conclussie die ik trok zaterdag in de les; iedereen fantaseerde er op los; en het is leuk!
Het gaat uiteindelijk over mijn fantasie die ik loslaat op de wereld van kasper. Ik fotografeer alleen maar spullen die ik in "zijn"ruimte vind. Zijn kleine wereld bouw ik uit tot een allesomvattende grote wereld zonder grenzen. Zie het als een soort kinderboek.

beschuit

planeet en ring

[Foto's: KdD]

De planeet Neptus, met rechtsboven het ringenstelsel.
Links onder de ijsdwerg Triton, die rond Neptus draait, en rechts onder het kleine maantje Proteus.[Foto's: KdD]

sterrenhemel

lesje sterrekunde

Bevindingen;
Vrijdag heb ik een lesje sterrenkunde geleerd. Op zich een leuke ontdekking is dat ik het niet kan begrijpen omdat het niet tastbaar is. Ik kan de stof niet vasthouden of vergelijken. Hetgeen op de foto komt te staan kan niet met het oog waargenomen worden; het onzichtbare word hier letterlijk zichtbaar gemaakt. Ik vind het moeilijk te geloven wat ik zie op de foto's. Planeten in de kleur van kauwgomballen. Het is voor mij een soort wereld die niet bestaat, of in ieder geval heel ver bij mij vandaan.

Het proces voorafgaande, tijdens en na het fotograferen van een ster of een planeet kan vergeleken worden met vissen.

Zoals Adamo; een klein verhaaltje over een man die kijkt naar sterren. Een kleine unieke wereld.

galileo

speelgoed

place/ space bijschrift

De serie zal waarschijnlijk bestaan uit foto's gemaakt door "Galileo" ; de ruimte die hij ziet (beleefd), en ik zal foto's maken van de ruimte waarin hij leeft (de plaats) met zijn grenzen, het geheel wil ik in elkaar over laten vloeien tot 1 wereld door te zoeken naar kenmerken uit de ruimte in de beperkte ruimte, zoals hieronder een experiment; links is het helal gefotografeerd door een astronoom, en rechts een computerbeeldscherm met stof, gefotografeerd door mij. Ik wil ook een portret maken van Galileo. Ik moet hem nog bellen..

space/ place

Een ander idee/ Galileo Galilei

"Nicolaus Copernicus (1473-1543) zei als eerste dat niet de aarde maar de zon het centrum van het heelal is. Galilei schreef boeken waarin hij bewees dat de aarde en andere planeten om de zon draaien en dat Copernicus dus gelijk had. De baas van de katholieke kerk, paus Urbanus VIII, was niet blij met Galilei’s boeken. Galilei moest in 1633 voor de rechters van de kerk verschijnen. Zijn boeken werden verboden en Galilei werd veroordeeld tot levenslang huisarrest. Hij moest tot zijn dood in 1642 thuis blijven en mocht niet meer naar buiten."

(Citaat uit Sterrekunde voor kids; De telescoop van Galilei)

Dit vind ik ook een interessant uitgangspunt; iemand die zich bezig houd met het allesomvattende word opgesloten in eigen huis, een mooi spel tussen place en space waar we het over hebben gehad bij de filmtheorie donderdag. Ik vind dit interessant. Een persoon die het allesomvattende kent en ziet, maar leeft in een beperkte ruimte zoals Galileo. Wat voor mensen zijn astronomen?
Ik denk meteen aan iemand.... Ik moet nog even kijken of ik hem er bij ga betrekken of dat ik het gegeven als uitgangspunt neem.

Ik zou ook iets kunnen doen met internet en het digitale leven. Mensen, vooral jeugd leeft steeds meer buiten de werkelijkheid. Dat is voor mij ook een zwart gebied.

verdwalen

Veel is mogelijk; een gebied in Midden-Delfland zou een optie kunnen zijn; een jong aangelegd natuurgebied waarvan ik het verleden niet ken. De toekomst kan ik raden; de natuur zal uitgroeien tot volwassen natuur. Het zal steeds meer op echte natuur gaan lijken. Nu hoorde ik dat de toekomst er wel eens heel anders uit zou kunnen gaan zien; plannen voor een snelweg, en daarover heftige discussies..
Op zich leent het zich wel voor deze opdracht; het gebruiken van bestaand archiefmateriaal kan me verder brengen naar het verleden.. maar wil ik dit? Ik ben vandaag even kwijt waarom ik dit een leuk onderwerp vond, dus dat ga ik direct even uitzoeken;

Waarom evt. dit gebied/onderwerp? Het nep-natuurverschijnsel is interessant; het maakbare; het (zwarte?) gat tussen wat echt is en wat als echt aangenomen word. Is dat natuur? Is dat een boom in de oorspronkelijke vorm of op de oorspronkelijke plek? De oorsprong van de natuur is voor mij eigenlijk onbekend; ik kan er over lezen en aannemen, maar de oorsprong ken ik niet. Ontwikkeling van natuur door geëvolueerde mensen. Wat doet het met de mens die van de oorsprong zeker nog iets in zich heeft dat soms volgens mij wrikt met hetgeen niet oorspronkelijk is. Ik dwaal af..dit is te veel omvattend.

Nog wat gedachtengangen;

Ingrepen in de natuur; Een orgaantransplantatie komt trouwens wel erg in de buurt van het aanleggen van een natuurgebied, want dat is ook niks meer dan een boomtrans"plant"atie. Of is dit domesticatie?

Domesticatie (van het Latijn domus, huis) is het proces waarmee de mens dieren en planten door selectie en fokken zodanig van eigenschappen verandert dat deze steeds meer aangepast raken aan het leven dichtbij en in dienst van de mens.

Ik word gek, ehm gaat dit te ver? Heeft het zin om hier over na te denken? En allerbelangrijkst; heeft dit ook maar iets met het zwarte gat te maken? Dat is tenslotte de opdracht..

de eerste brainstorm

Het jaar van de sterrekunde: het zwarte gat

Dat wat me de komende weken bezig gaat houden; er is zo veel mogelijk.

...

Ik mis jullie wel een beetje..

Adamo

Is zijn naam, een bijzondere naam, een bijzondere jongen. Het gaat over hem, over zijn beleving. Dit lijkt mij als titel alles te omvatten.
Ik denk nog wel even verder, misschien moet er iets verteld worden over zijn beleving; Adamo geniet, Adamo in het park..

Montage

Monteren is een vak apart.

Ik heb nu een paar pogingen gedaan, er zit wel een beetje vordering in, maar ik kan er niet echt tevreden over zijn omdat ik gewend ben aan mijn technische kennis van fotografie. Ik kan me eigenlijk niet neerleggen bij de technische imperfectie van het filmpje dat ik gemaakt heb. Om die ontevredenheid te bestrijden ga ik zeker de komende drie jaar investeren in filmen, en montage (naast mijn fotografie). Gelukkig wil Koos me een handje helpen donderdag, dus wat montage betreft vertrouw ik het.

Als ik verder ga met film let ik op;
- Standpunt, van te voren bepalen
- Kiezen voor een vast brandpunt
- Eerst observeren zonder camera
- A.d.h.v observatie standpunt bepalen
- Goed weten wat ik wil vertellen en hoe ik het wil vertellen/ vormgevingskeuzes.
Als ik deze punten navolg heb ik denk ik ook minder moeite met monteren.
Ben benieuw naar donderdag..

meer dan dit

Het is nog maar een half verhaal, er moet nog iets komen. Ik bedacht me net dat ik hier tegenover wel een bezoek aan de Natuurwinkel kan zetten. Ik heb Adamo al enige tijd bestudeerd en zie overeenkomsten tussen een bezoekje aan de winkel en een bezoekje aan het park. Adamo wil ook in de supermarkt aan alles voelen. Dit is alleen een plek waar niet alles mag, waar je te maken hebt met regels en normen.

nog'ns in zorgvliet

Park Zorgvliet

Ik ben nogmaals naar het kleine parkje geweest met Adamo. Deze keer was het er erg druk. De aanwezigheid van de mensen beïnvloedde zijn gedrag. Er was geen rust meer voor blaadjes. Ik heb deze keer wel op statief gefilmd. Dit zorgt voor meer rust in het beeld.
Vandaag zijn we naar Zorgvliet gegaan. Wat Adamo het liefst wil is dat moeder op een bankje gaat zitten (liefst elk bankje) zodat hij zijn gang kan gaan; snuffelen en voelen aan de blaadjes, takjes en bomen. Hieronder staan wat beelden. Ik heb toch nog steeds meer met fotografie dan met film want ik ben tevreden met de nu uitgeknipte beelden. Wat de film betreft weet ik nog niet wat ik er van terecht moet brengen. Ik heb nog steeds geen tastbaar beeld op de computer staan, door een technisch gebrek..

zorgvliet

gewoon wat van internet

Ethologie; gedrag van dieren. Gedrag is opgebouwd uit gedragselementen; een gedragselement is een afzonderlijke handeling. Een ethogram is het gehele repertoire aan handelingen van een dier. Een protocol is een opsomming van alle handelingen die een dier tijdens een observatieperiode heeft uitgevoerd, met tijdsaanduiding. Met behulp van protocollen wordt het gedrag van het dier meetbaar gemaakt.

21/12/08 na de bespreking

De bewegingen van Adamo observeren lijkt mij een goed idee. De vergelijking met dieren die een patroon hebben waarin ze bewegen lijkt mij een mooi vervolg op mijn vooronderzoek. Ik ga aan de hand van de observatie kijken of er een patroon te ontdekken is. Mijn volgende stappen om te zetten zijn afspreken met Moeders en duidelijk maken wat ik wil.
En een goede tip van Koos over het filmen; van tevoren een plan maken wat je filmt; keuzes maken is erg belangrijk. Daarnaast dient de observatie ook om te weten waar ik moet staan met de camera (en statief). Ik moet mijn plek innemen en er op vertrouwen dat ik op de goede plek sta (a.d.h.v observatie).
Goed; ik neem een vast brandpunt (voor elk shot?). En ik wil me ook veel dichter bij de gebeurtenis bevinden (het voelen aan de blaadjes). En de blaadjes en de takjes zelf.

Daarnaast maak ik een fotoserie over zijn gedrag thuis; graag richt ik me op aanraken, maar dat laat ik nog even los. Ik moet wel letten op hoe de twee zich tot elkaar verhouden (binnen en buiten) en hoe ze zich verhouden tot het onderwerp.

Adamo

Ik heb de eerste stap gezet, verder met het onderzoek, maar dan eindelijk met beeld. Ik heb vandaag Adamo gefilmd. Heel mooi hoe hij op zoek gaat naar bomen, takken en blaadjes om aan te raken. De geluiden die hij maakt zijn bijna dierlijk. Hij praat niet.

Ik wil verder met de zintuigen en dan misschien in combinatie met mijn eigen nieuwsgierigheid naar zijn wereld. Hij lijkt soms op te gaan in dingen, ik probeer te zien wat hij ziet. Ik wil daarmee mijn vraag beantwoorden; wat ziet hij wat wij niet zien?

Ik denk dat mensen met een verstandelijke achterstand of bijvoorbeeld baby's of dieren gewoon dichter bij hun natuur leven. Gek genoeg ben ik daar jalours op.

Maar goed, alles mooi, behalve wat ik gefilmd heb. Ik kan niet filmen; ik ben fotograaf, ik zoom in, zoom uit, zoek elk moment een nieuw kader, ik denk steeds dat het maar gaat om 1 moment. Help! Hoe moet ik in bewegend beeld denken?? Ik snap ook pas wat ik gefilmd heb nu ik het tot stilstand heb gebracht door foto's te maken van het schermpje van m'n filmcamera (die om gekke reden niet met mijn computer wil praten.)
Word vervolgd..

adamo geniet

19/12/08

fantasie

C 15/12/08 Post modern ?

Op een dag besloot hij zijn voeten te volgen, zo komt hij haar toevallig tegen in Brugge. Samen zwerven ze als rovers en geliefden doorheen de stad en het park, tot zij in het water valt, of springt? Ze verdwijnt, en hij ook.

Hij is de jongen met de vleugels die uit z’n schouderbladeren schieten, misschien wel een soort Icarus; zij het betoverende meisje onderwater, mogelijk zelfs een echte zeemeermin. Een derde volgt hen op de voet: de wantrouwige kleurenvanger of de lijmstokman, die in z’n bijenkorf alle kleuren van de hele wereld verzamelt. Zij heeft de laatste kleur in haar bezit, die wil de kleurenvanger koste wat het kost bemachtigen, om dan als ultieme bevrediging zijn kleurencollectie te vernietigen.

Ik kan beginnen, het is wel een dik boek, maar hij lijkt me leuk, dus dat moet me (met lezen althans..) niet te veel moeite kosten. En ik heb hier en daar al post-moderne aspecten ontdekt; zoals verwijzingen naar mythologie, metaforen, een sprookjesachtige tekst..
Ik heb er zin in.

B 15/12/08 de Kleurenvanger/ Verhelst

A 15/12/08 op Terschelling..

Zaterdag een les gemist.. jammer, maar ik heb daar voor in de plaats een bijzonder huwelijk bijgewoond. Opa en oma zijn nu al 60 jaar met elkaar getrouwd, dat leek mij een mooie gelegenheid om eens wat familie te fotograferen.

Lichamelijk genot?

12/12/08 Daarover dus..

Kind zijn/ voelen/ warmte/ genieten/ ervaren/Rust/ geen oordeel/ (nest) warmte.

Deze aspecten vond ik terug in de snoezelruimte voor dementerende bejaarden waar een zachte ondergrond zorgt voor warmte en geborgenheid, geluidjes zorgen voor rust, en objecten met verschillende vormen en structuren wekt nieuwsgierigheid, zoals bij een baby in een bedje met knuffelberen en een muziekdoosje. (een zelfde soort staat van zijn?). Een dergelijke ruimte biedt rust, zintuigelijke prikkelingen (licht, vorm, relief, kleur), geborgenheid, waarde. Na je kindertijd "mag"je niet meer knuffelen, en alles aanraken om je heen vind men ook maar raar, ruiken aan een bloem mag nog wel, dat is normaal.

Rustig worden/ bewust worden.

Ik wil een verwijdering laten zien van onze kinderlijke nieuwsgierigheid. Ergens heel aandachtig naar te kijken? Voelen wat je ziet. Genieten van een geur, genieten van een structuur.

Adamo is een kind van11, hij praat niet. Bijna elke dag maakt hij een wandeling met zijn moeder in het park; steeds dezelfde route. Er is 1 moment in de wandeling waar moeders gaat zitten op het bankje en Adamo met zijn blik gericht op een struik, aandachtig kijkt hij naar de blaadjes. Hij gaat op in een wereld die gaat over groen. Misschien is het mooi om dit te filmen, gemengd met zijn beleving door mij gefantaseerd. En dat te combineren met het voorbijgaan. Al die mensen die niet aan die struik snuffelen. Die hem laten voor wat hij is..terwijl Adamo hem niet kan missen.

Lichamelijk genot en de oorsprong van geweld Door James W. Prescott

Affectie

Risico is dat kinderen minder geknuffeld worden dan ze nodig hebben. Aanraking is van vitaal belang.

In de jaren vijftig van de vorige eeuw deed de psycholoog Harlow een experiment met jonge aapjes. Hij liet de aapjes opgroeien bij surrogaatmoeders, één van ijzerdraad en één bedekt met badstof. De helft van de jonge aapjes kon zichzelf voeden door aan een tepel van de draadmoeder te drinken. De andere helft van de aapjes had een moeder van badstof. Een opvallende uitkomst was dat alle aapjes gehecht waren aan de badstof moederaap en niet aan de ijzerdraad moeder. Melk was minder belangrijk dan “troost”. Aapjes hebben behoefte aan liefde en genegenheid. Harlow redeneerde dat baby’s iets van dit instinct hebben overgehouden en dus ook aan aanraking en liefde nodig hebben.

Met een knuffel per dag gaat criminaliteit overstag is de Nederlandse vertaling van het artikel "A cuddle a day can keep a life of crime at bay" van Kirsty Walker (Express Newspapers, 18-01-2000):

“Kinderen die in hun jeugd niet geknuffeld worden lopen het risico tot gewelddadige volwassenen op te groeien. Recent onderzoek heeft uitgewezen dat ouders die hun kinderen lichamelijke affectie onthouden, hen emotioneel en lichamelijk schade toebrengen."

“Door liefdevol aanraken maakt men het hormoon oxytocine aan. Daardoor neemt de hoeveelheid adrenaline af”, aldus Sluijter, schrijfster van het boek Aanraken een levensbehoefte.

Kinderen en knuffelen

Kinderen knuffelen graag. Kinderen hebben intimiteit nodig om zich evenwichtig te kunnen ontwikkelen, ook intimiteit met volwassenen hebben zij nodig. Dat dit verdacht geworden is, is dus niet zonder risico’s. Niet alleen voor de ontwikkeling is knuffelen belangrijk, ook voor een goede hechting met de ouders. Een hechtingsstoornis, ook wel Geen Bodem Syndroom genoemd, kan mede ontstaan door een gebrek aan intimiteit. Dit komt vrij veel voor bij adoptie- en pleegkinderen, omdat deze kinderen in een vroege kritieke periode zijn afgestaan door hun biologische ouders en geen goede band hebben kunnen opbouwen met een volwassene.

Tegenwoordig wordt er weer meer aandacht geschonken aan het belang van het aanraken van het kind, met name babymassage komt op. Massage heeft veel voordelen voor de ontwikkeling van het kind. Onder andere zou het de neurologische ontwikkeling bevorderen, het immuunsysteem verbeteren, de baby helpen te ontspannen, en een goede slaap bevorderen. De Nederlandse consultatiebureaus bieden cursussen aan voor babymassage.

Lief

De kinderen zelf lijken geen problemen te hebben met aanraken. In 1997 had Lieke Gijzel, onderwijzeres van groep 3, een jongetje in de groep die steeds op schoot kwam zitten, haar wilde zoenen. “Ik vind jou zó lief, juf”, zei hij dan. Lieke Gijzel: "Ik heb dat maar een beetje afgehouden. Ik zei: ik heb er al één van je gehad hoor, vandaag, en dat was dan ook zo. Maar steeds als hij bij me in de buurt was, sloeg de liefde hem om z'n hart."

Zintuiglijke ontbering

De wisselwerking tussen genot en geweld is veelzeggend, omdat bepaalde zintuiglijke gewaarwordingen tijdens de vormende periode van de ontwikkeling van een persoon een neuropsychologische aanleg voor geweldzoekend of genotzoekend gedrag zullen creëren. Ik ben ervan overtuigd dat verschillende abnormale sociale en emotionele gedragsvormen die het resultaat zijn van wat psychologen 'moederlijk-sociale' ontbering noemen, dat wil zeggen een gebrek aan tedere en liefdevolle aandacht, in feite veroorzaakt worden door een unieke vorm van zintuiglijke ontbering: somatosensorische ontbering. In de term somatosensorisch zit het Griekse woord voor 'lichaam' (soma). Ze refereert aan de sensaties van aanraking en beweging van het lichaam - anders dan de zintuigen voor licht, gehoor, reuk en smaak. Ik geloof dat de ontbering van lichaamsaanraking, lichamelijk contact en de beweging van het lichaam, de hoofdreden is voor een aantal emotionele storingen zoals depressie en autistisch gedrag, hyperactiviteit, seksuele afwijkingen, drugsgebruik, geweld en agressie.

Deze inzichten zijn hoofdzakelijk afgeleid van het gecontroleerde laboratoriumonderzoek van Harry F. en Margaret K. Harlow van de Universiteit van Wisconsin. De Harlows en hun studenten scheidden babyaapjes bij de geboorte van hun moeder. De aapjes groeiden alleen op in kleine kooien die in een grotere dierenkolonie stonden, waar ze sociale relaties met de andere apen konden ontwikkelen doordat ze deze konden zien, horen en ruiken, maar er niet door aangeraakt of bewogen konden worden. Deze en andere studies tonen aan dat het de ontbering van lichamelijk contact is - en niet de ontbering van andere zintuiglijke waarnemingen - die de grote verscheidenheid aan abnormale gedragingen veroorzaken die zijn waargenomen bij deze geïsoleerd opgevoede dieren. Het is goed bekend dat menselijke zuigelingen en kinderen die gehospitaliseerd of geïnstitutionaliseerd werden gedurende langere perioden waarbij ze weinig aangeraakt en geknuffeld werden, een vrijwel identiek gedrag begonnen te vertonen, zoals met het bovenlichaam heen en weer schommelen en met het hoofd tegen de muur bonken.
-----------------------------------------------------------------------------------------

"Mijn" lichamelijk genot

Als ik denk aan lichamelijk genot (na de automatische sex-gedachte) denk ik aan knuffelen. Knuffelen is een tedere aanraking; als kind knuffel je met famillie, het zorgt voor gevoel van warmte en genegenheid. Ik heb zelfs gelezen dat een baby niet zou overleven zonder aanraking. Het is dus belangrijk. Ik heb nooit geweten dat er over dit thema zoveel geschreven en gedacht is.

snoezelen en dementerende ouderen

Snuffelen: staat voor primaire activering. Vooral gericht op basale zintuigelijke waarnemingen als beleving van licht, geluid, geur, smaak en alles wat voelbaar is. Een eerder actief gebeuren met verkennend karakter. Het trefwoord is verwondering.

Soezelen: staat voor overgave aan een warm en behaaglijk gevoel van rust, ontspannen zijn. Een meer passief gebeuren vergelijkbaar met nestwarmte of geborgenheid in de moederschoot. Het trefwoord is veiligheid

Een snoezelruimte porobeer ik te benaderen, maar het lijkt er op dat mijn poging niet zal slagen, altans niet binnen de gegeven tijd.
Ik wil me wel bezig houden met het zelfde gevoel. Het gevoel van nestwarmte, aanraking en waarom dat zo belangrijk is voor een mens.

Presentie zonder beeld...

Deze beelden te samen met een filmpje van Jesper Just, dat was de bedoeling zaterdag. Ik had een opslag- probleempje.. Stom..

Dit zijn ze dan. Een vondst van beelden varierend van Narcisme, pijnlijk genot, lichamelijk contact, opgaan in de sport of sexueel contact. Jezelf verliezen in een obsessie voor eten/ een geboorte die de kijker in verwarring brengt, want duidt de uitdrukking van het gezicht van de vrouw op pijn of genot. Het weglaten van de daadwerkelijke situatie is interessant. Zo ook de uitdrukking op het gelaat van de sporters. Ik vind de mooiste genot het meisje met gekrulde armen, heel puur!

Periode 2: LICHAMELIJK GENOT

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------

de presentatie

3,5 meter breed ?

...

de laatste

Ik kon het niet laten.. ik was niet tevreden over foto nr 5 van de stillevens; maar nu is mijn verhaal compleet (nu met 6 foto's..)

aan de muur in mijn huisje ( in de Schilderswijk )

Even een proef hang sessie, ik was toch niet zo tevreden over de gele panelen. Maar wit doet het eigenlijk gewoon goed. Spannend morgen.. de eerste beoordeling van mij op st Joost..

geel rood geel of rood geel rood?

Om een beetje meer de 17e eeuwse sfeer te bereiken wil ik de achtergrond een kleurtje geven..zoiets misschien?

ja..bijna

Daar zijn dan mijn stillevens. Ik heb lol gehad dinsdag ochtend- vroeg op straat tussen de rommel. Ik kan het iedereen aanraden! En tenslotte een goede manier om toch stiekum hier en daar een turk uit te lichten met de flits, onbedoeld, maar wel leuk voor de volgende keer.
Het ging alsvolgd; Ik heb op de stoeprand van een parkeerplaats een set gebouwd met een flitsparaplu en de Metz. Tussen 2 outo's zat ik verscholen, ik deed alsof ik het stilleventje op de stoeprand fotografeerde, en dan flits; staan ze er mooi op!

nieuw hollands

Het verdwijnen van de Hollandse cultuur in de Schilderswijk aldus. Wat zijn de ingredienten van de Hollandse cultuur? Vrijheid van meningsuiting, feminisme, koffieshops, hollandse kunst, muziek, voedsel, architectuur, literatuur, religie, taal.

100 x100
In de 100 bij 100 introduceer ik de buurt; het gaat hier nog niet zo zeer om de mensen, maar meer om de omgeving waarin ze leven.
Wat moet er in deze beelden te zien zijn?
Een Hollands stadsgezicht met een aspect van de nieuwe cultuur.

Wat is hier het "conflict"? oud hollands beeld/nieuw hollandse invulling

10x10
Hierin wil ik de mensen laten zien die in de schilderswijk leven.
Portretten van bewoners op afstand. Misschien kan ik de portretten tonen in combinatie met een gesloten raam.
Ik wil hiermee de ontoegankelijkheid van de allochtone bewoner in de wijk aansnijden.
Wat is hier het conflict? verdektheid, geslotenheid in "contrast" met de openheid/vrijheid van Nederland.

1x1
Het stilleven gemaakt uit huisvuil.

tja..

zo iets

grofvuil

van levend naar dood

Een bloemstilleven creeeren met overheersend echte bloemen, en een paar nep-tulpen. Een fotografische reeks van leven naar dood in 10 beelden. De tulpen blijven "leven".

tulpen uit

Comeback van tulp in land van herkomst

ISTANBUL - Jarenlang heeft Turkije tulpen, nota bene het symbool van de Osmaanse Sultan Ahmet III, uit Nederland geïmporteerd.

Turkije, het land van herkomst van de tulp, heeft echter een tegenoffensief ingezet en is zelf begonnen met de bollenteelt. Het resultaat is te zien in de metropool Istanbul.

Net als vierhonderd jaar geleden bloeien de tulpen in overvloed in de paleistuinen aan de oevers van de Gouden Hoorn en in de parken van de stad.

Voor moslims symboliseert de tulp Allah, omdat de Arabische letters voor het woord Laleh (tulp) en Allah hetzelfde zijn.

bloemstilleven, 1x1?

morgen het stilleven

Ik ga morgenochtend vroeg op pad, op 10x10 meter ga ik stilleventjes zoeken/vinden/samenstellen.
In de wijk blijft er altijd ontzettend veel troep achter op straat, ik vind dit staan voor armoede, verspilling en vergangkelijkheid. Ik ga dieper in op de inhoud van het vuil en hoop dat ik iets vind.

Symboliek van de stillevens uit de 17e eeuw? Kostbaarheden, zuidvruchten; Rijkdom/weelde.
Haring, brood, bier; zuinigheid, overdaad.
Schedels, gedoofde kaarsen, verwelkte bloemen, vergane boeken, omgevallen glazen; zinloosheid van aards bezit.
Bijbelse verhalen; rozenkrans, kroon, wierrookvat, vis.

Meer van de Schilderswijk

Het is me duidelijk geworden dat de staatgezichten in de 17e eeuw door o.a Saenredam, Gerrit Berckheyde en Vermeer (het straatje) vanaf een hoog standpunt worden weergegeven. Opvallend is ook de grote beeldhoek en een niet vertekend perspectief.
Op pad dus met een ladder, en een groothoeklens. Wat me nu gebeurde ging in tegen al mijn verwachtingen (dat ik bijvoorbeeld van mijn ladder getrapt zou worden..) ; ik werd vriendelijk begroet en er werd gevraagd of ik mooie foto's had gemaakt..
Nou?

vervolg

goed, het is een probeerseltje..Nu nog een goede uitvoering, hier volgen nog een paar bronnen..

10x10

Het idee voor de 10 bij 10 meter is ontstaan uit een soort angst om de harde wereld weer onder ogen te zien.. Ik was dus binnnen in huis toen ik reageerde op een gebeurtenisje...
Misschien is het handig om te vertellen dat ik zelf ook in de schilderswijk woon. Ik woon in een hofje middenin de wijk. Het hofje waar ik woon is omsloten door muren, en is afgezet met prikkeldraad.. welkom! Nou er is geen poort, dus kan iedereen het hof betreden. Er zijn aan twee kanten uit/in gangen, dus vormt het hof ook een soort doorloop voor voornamelijk spelende allochtone kinderen. (dat is niet zo moeilijk, want daar zijn er immers 85% van in deze wijk). Ook grappig om te vertellen is dat het hofje waarscheinlijk die andere 15% inwoners betreft: de hollanders.
Ik was dus al thuiszittend geinspireerd om naar mijn camera te grijpen toen er twee luid sprekende jongeren op mijn "tuin" bankje pal voor mijn raam gingen zitten. Ze zagen het blijkbaar, gefixeerd dat ze zijn op spionnen. En gingen vlug weg. Ik zette mijn camera alvast goed voor het geval dat ze boos terug kwamen, prachtig zou dat zijn, twee gebalde vuisten voor mijn raam, helaas. Toch bracht dit mij op een idee om iets te doen met Vermeers doorkijkjes, wat mij de mogelijkheid geeft om te gluren. En het gefixeerd zijn op camera's van deze jongens.

Toch de Schilderswijk

Dat was al eerder besloten.
Lopend, met de camera in de hand probeer ik me niet weg te laten jagen. Ik word nageroepen; 'ben je van de politie?' Ik antwoord dat ik dan niet met een camera zou rondlopen, en dat ik geen kwaad in zin heb, 'ik fotografeer alleen maar de omgeving, kijk maar', ik laat een boom zien met mooi licht.
Een poging om met medewerking van de mensen foto's te maken is ook gedaan, maar helaas stuit ik op een afstand. Ik besluit toe te geven aan de afstand tussen mij en mijn omgeving. Dit is tot nu toe het resultaat van mijn afstandelijke relatie met de Schilderswijk.

Mijn eerste blog

Daar ben ik dan, ingestroomd en wel, ik heb er zin in, ik neem mij voor open kaart te spelen over mijn werk, en vooral mijn proces. (Ik heb er namelijk een handje van om die geheim te houden todat mijn resultaat goed genoeg is..afleren is mijn doel..).

tot.. het volgende bericht

Thema Eenvoudig. Mogelijk gemaakt door Blogger.