Ik zat aan tafel met Petra, we spraken met elkaar. De man die links naast Petra zat richt zijn hoofd op uit de krant en brengt iets in. Petra praat door hem heen. Ze wil niet dat hij mij van haar "afpakt".
Ander fragment; De zelfde man van de krant spreekt met mij. Een man tegenover hem aan tafel spreekt ook met mij. Maar dan tegelijk. Ik vond het moeilijk me te concentreren, wie moest ik nou aankijken, wie
moest ik nou eerst antwoorden, en wat vroeg je ook alweer? Misschien is
dit een mooi beeld dat tegelijk schizofrenie " uitbeeld" en de
samenleving in de instelling.
Ik kwam om 9.00 op mijn werk-arena aan. Piet stond daar te roken. Ik haalde koffie en vergezelde hem. Hij praatte honderduit over zijn radio's. Er kwam een ander bij staan die had ook zo zijn verhaal. Beide vonden hun verhaal het belangrijkst. Hier en daar leek het op een gesprek, maar het waren meer twee monologen:) Ik luisterde naar beide.
Is het niet een idee om iedereen een monoloog te laten houden? En dan bij elkaar te plaatsen, zo hard en zo veel dat de kijker zich niet op een enkel verhaal kan concentreren?
Zo iets..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten